ॐ त्वं नो॑ अग्ने॒ वरु॑णस्य वि॒द्वान्दे॒वस्य॒ हेळोऽव॑ यासिसीष्ठाः ।
यजि॑ष्ठो॒ वह्नि॑तम॒ः शोशु॑चानो॒ विश्वा॒ द्वेषां॑सि॒ प्र मु॑मुग्ध्य॒स्मत् ॥ऋग्वेदः ४.१.४॥
अवयासिसीष्ठाः – पृथक् करिये separate.
भट्टमहाभागः सायणाचार्येण सह मिलित्वा अद्य मह्यं महद् सुखमदात्। गतत्रिंशता वर्षैः यदापि हवनं कुर्वन् अवयासिसीष्ठाः इति उक्तं तदा चिन्तितं कः शब्दः कः अर्थः इति। शब्दकोशे अन्वेषितं किन्तु न कुत्रापि ज्ञातं कुतः इदं पदं आयाति। अद्य अज्ञासिषम्। अहो आनन्दः!
अव यासिसीष्ठाः – अपूर्वाद् यसेर्ण्यन्ताद् आशीर्लिङ्। थासि सीयुडागमः। छन्दस्युभयथा इति लिङ् सार्वधातुकत्वात् णिलोपाभावः। अवपूर्वो यासिर्विनाशे वर्तते – सायणः। अथवा, या पापणे (अद. प. अ.) इत्यस्मात् ण्यन्ताद् आशीर्लिङि मध्यमपुरुषैकवचने छान्दसं रूपम्। इति जगन्नाथवेदालङ्कारेण विरचिते श्रीअरविदान्ताराष्ट्रीय-शिक्षाकेन्द्रे प्रकाशिते भर्गो देवस्य धीमहि इति पुस्तके पृष्ठम् ११०।
यासिसीष्ठाः – आशीर्लिङ्लकारः आत्मनेपदी मध्यमपुरुषः एकवचनम्
यस् यसुँ प्रयत्ने दिवादिः परस्मैपदी अकर्मकः सेट् पुषादिः
यसुँ (भूवादयो धातवः (१.३.१))
यस् (उपदेशेऽजनुनासिक इत् (१.३.२), तस्य लोपः (१.३.९))
यस्+लिँङ् (आशिषि लिङ्लोटौ (३.३.१७३))
यस्+ल् (लस्य (३.४.७७), हलन्त्यम् (१.३.३), तस्य लोपः (१.३.९), उपदेशेऽजनुनासिक इत् (१.३.२), तस्य लोपः (१.३.९))
यस्+थास् (तिप्तस्झिसिप्थस्थमिब्वस्मस्तातांझथासाथांध्वमिड्वहिमहिङ् (३.४.७८), तङानावात्मनेपदम् (१.४.१००), तिङस्त्रीणि त्रीणि प्रथममध्यमोत्तमाः (१.४.१०१), तान्येकवचनद्विवचनबहुवचनान्येकशः (१.४.१०२), युष्मद्युपपदे समानाधिकरणे स्थानिन्यपि मध्यमः (१.४.१०५), लिङाशिषि (३.४.११६))
यस्+णिच्+थास् (सत्यापपाशरूपवीणातूलश्लोकसेनालोमत्वचवर्मवर्णचूर्णचुरादिभ्यो णिच् (३.१.२५))
यास्+णिच्+थास् (अत उपधायाः (७.२.११६))
यास्+इ+थास् (हलन्त्यम् (१.३.३), चुटू (१.३.७), तस्य लोपः (१.३.९), न विभक्तौ तुस्माः (१.३.४))
यास्+इ+सीय्+थास् (लिङः सीयुट् (३.४.१०२))
यास्+इ+सीय्+स्थास् (सुट् तिथोः (३.४.१०७))
यास्+इ+सीस्थास् (लोपो व्योर्वलि (६.१.६६))
यास्+इ+सीष्थास् (आदेशप्रत्यययोः (८.३.५७))
यासि+सीष्थारुँ (ससजुषो रुः (८.२.६६))
यासि+सीष्थार् (उपदेशेऽजनुनासिक इत् (१.३.२), तस्य लोपः (१.३.९))
यासि+सीष्थाः (खरवसानयोर्विसर्जनीयः (८.३.१५))
यासिसीष्ठाः (ष्टुना ष्टुः (८.४.४१))
२०२०-०५-२३ शनिवासरः (2020-05-23 Saturday)